İŞTE BURHAN METİN İN MAKALESİ
Pamukova’nın Mucizesi
İnsan ve şehir ilişkisi çok yönlü bir ilişkidir. Şehri kuran, insandır. Ama bir süre sonra kurduğu o şey elinden kaçıp gider. Kendi başına bir varlık olur. Ruhunu kazanır, kişilik sahibi olur. Kişilik sahibi dediysek, illa sağlıklı olanından demedik elbette. Kişiliği sağlıklı da olabilir, hasta da. İşte topluluğun eseri şehir böylece hayat bulur. Artık sıra şehirdedir. Bu defa o ‘oluşturmaya’ başlar insanı. Ona kimlik verir, kişilik verir, sevinçler, hüzünler katar, dostlar, düşmanlar edindirir. Hatıralar bırakır. Şehrin sokakları, bahçeleri, binaları, akşamı ve sabahı, yazı ve kışı ruhuna yerleşir. Çocuk, tozlu sokaklarda, bağlarda, mahalle maçlarında, henüz ayaktaki yazlık ve kışlık sinemasında, parklarında… Büyür adam olur. Kavga eder, barışır, aşık olur, ağlar ve güler. Bu arada okullarını, çarşılarını unutmayalım.
Şehre katılırsın, şehir sana katılır. Böyle birlikte büyümektir, bir şehirli olmak. Her köşe bucak sensin, sen ise, var olmasına katıldığın o şey. Şehrine bakarak, insanları anlarsın. İnsanlarına bakarak şehri anlayabileceğin gibi. Yani ikisi de birbirini anlatır.
Yaşadığımız yerden şikayetimiz kendimizden olan şikayetimizdir. Oysa konuşurken hep dışımızda olanla ilgili gibi konuşuruz. Kötü hep dışarıdadır, yanlışı hep başkaları yapar, eksik de gedik de onlardadır. Dönüp aynaya bakmayız. Çünkü aynalar sadece gerçeği, gösterir, yani seni, beni, onu, hepimizi.
Gelelim Pamukova’mıza. Biz Pamukovalılar, çok şikayet ederiz, çok eleştiririz, mangalda kül bırakmayız, iyi ve güzel olanı kendimize, kötü ve bozuk olanı başkasına atarız. Pamukova köy olmuştur. Pamukova çamurdan geçilmez. Pamukova hizmet almaz. Pamukova öyle geri kalmıştır, böyle ihmal edilmiştir. Üstüne bir de takım tutar gibi adam tutarız. Şucu, bucu olmak pek hoşumuza gider. Biz de yine de kabahat, hata, günah yoktur. Başkaları hata yapmıştır, yanlış yoldadır. Ama biz gerçeği ve hakikati hem biliriz, hem de biz hakikatin ta kendisiyizdir. Konuşmadan işe, eyleme geçmek faslı geldiğinde, herkes kendi yolundadır. Herkes kendi derdindedir. Sihirli bir değnek değecektir Pamukova’ya, her şey bir anda güllük gülistanlık olacaktır. Bilinmeyen bir kudret Pamukovalıları zengin yapacak, çocuklarını eğitecek, cebine para koyacak, soğanı para edecek, domatesini pahalıya sattıracak, üstüne bir de kaymaklı kadayıf ikram edecektir. Mutlu ve müreffeh bir hayat tepemize düşüverecektir.
Elbette bunlar ham hayaller. Ne mucize olacak, ne sihirli değnek var. Pamukova diye sıraladığımız, anlattığımız o kötü şeyler, her birimizin olduğu şeyler. Suç, tek tek her birimizde, toplu halde herkeste. Hiç birimiz masum değiliz, durumu.
Pamukova’nın mucizesi, ‘kendine güvenmek’ olacaktır, kendine güvenirse, dayanışırsa ve inisiyatif alırsa, bakın o zaman nasıl mucize gelecek. Allah bereketini bolca vermiş hem Pamukova’ya, hem Pamukovalılara. Pamukova’da yaşadığımız sıkıntıların tamamı ‘bizim elimizin mahsulü’.
Mucize,
1. Kendine güvenmek
2. Onu bunu kurtarıcı görmemek
3. Birbirini sevip saymak
4. Tek başına kurtuluşun olmadığını anlamak
5. Emeğiyle, aklıyla, alın teriyle çalışmak
6. Bir araya gelip Allahın bahşettiği bereketten zenginlik ve mutluluk üretmek
7. Bunun için de ortak iş yapmayı başarmak, ortak projeler geliştirmektir.
Yoksa para tanrısının gazabından kurtuluş yok. Bu gazap, hepimizi yıkıp geçecektir.
Vesselam.
Burhan Metin
Güncelleme Tarihi: 08 Ocak 2012, 22:59
ağzına kalemine sağlık kardeşim güzel bir paylaşım olmuş