İŞTE ŞAİR YAZAR NERİMAN TAŞÇI NIN BİYOGRAFİSİ VE ŞİİRLERİNDEN ÖRNEKLER.
“Şiirle ilkokulun ilk yıllarında tanıştım, Bayramlarda belirli günlerde Öğretmenimin ilk işi hemen bana Şiir getirmek oluyordu.‘‘Bu Şiir´i yarın okuyacaksın‘‘ derdi ve ben o gece hiç uyumaz Şiir´i ezberlerdim.
Ruhuma serpilen bu sevgi devam etti, hiç eksilmedi. Edebiyata, özellikle Şiir'e olan ilgim, ilerleyen okul yıllarında da devam etti. İlk Şiirimi Liseye giderken 27 Mayıs 1960'da yazmıştım. Şiir'e sevgim hep devam etti ve çok Şiirler kalemimden döküldü, ama Almanya’ya taşınmaktan dolayı Şiirlerim kayboldu Çok üzüldüğüm için duygularımı ve düşüncelerimi, yani sevgili Şiirlerimi, kaleme dökmemeye karar verdim. Uzun bir ara verdikten sonra içimde yanan Şiir alevi sönmedi ve yeniden yazmaya başladım.
Yaşadıkça da yazmaya devam edeceğim. Herkesin ve her kesimin Şiirlerimi okumasını
arzu etmekteyim.
Tüm Şairlere ve okuyan herkese Saygılar ve Sevgilerimi sunuyorum.
Sevgili okurlar'a,
Şiirlerimi sunarken değerli Şairlerimizi de saygıyla ve sevgiyle anmak istiyorum. Bilhassa çok saygı duyduğum, Şiirleri bana her zaman bir ışık kaynağı olan, Ümit Yaşar Oğuzcan'ı bir kere daha
huzurunuzda sevgiyle anıyorum.
Şiir insanın ruhundan, kalbinden taşarak yayılan sevgi selidir, içindeki sevgiyi ve güzellikleri herkesle paylaşmaktır. Kahırlarımda, coşkularımda, mutlu anlarımda ve akan gözyaşlarımda hep Şiir yazarım. Şiir benim için yaşamanın önemli anlamlarındandır, onsuz olamam.
Sanatın ve Sanatçının her zaman hayranı olmuşumdur, Sanat benim için ekmek ve su gibidir.
Bence Şiir okumak, insanların yüreğini biraz olsun hoplatıyorsa, gözlerini nemlendiriyorsa, burnunu sızlatıyorsa veya düşündürüyorsa o zaman Şiiri anladın ve hissettin demektir.
Neriman Taşçı
Yazdığı ve yayınladığı şiirlerden örnekler:
“Şiirle ilkokulun ilk yıllarında tanıştım, Bayramlarda belirli günlerde Öğretmenimin ilk işi hemen bana Şiir getirmek oluyordu.‘‘Bu Şiir´i yarın okuyacaksın‘‘ derdi ve ben o gece hiç uyumaz Şiir´i ezberlerdim.
Ruhuma serpilen bu sevgi devam etti, hiç eksilmedi. Edebiyata, özellikle Şiir'e olan ilgim, ilerleyen okul yıllarında da devam etti. İlk Şiirimi Liseye giderken 27 Mayıs 1960'da yazmıştım. Şiir'e sevgim hep devam etti ve çok Şiirler kalemimden döküldü, ama Almanya’ya taşınmaktan dolayı Şiirlerim kayboldu Çok üzüldüğüm için duygularımı ve düşüncelerimi, yani sevgili Şiirlerimi, kaleme dökmemeye karar verdim. Uzun bir ara verdikten sonra içimde yanan Şiir alevi sönmedi ve yeniden yazmaya başladım.
Yaşadıkça da yazmaya devam edeceğim. Herkesin ve her kesimin Şiirlerimi okumasını
arzu etmekteyim.
Tüm Şairlere ve okuyan herkese Saygılar ve Sevgilerimi sunuyorum.
Sevgili okurlar'a,
Şiirlerimi sunarken değerli Şairlerimizi de saygıyla ve sevgiyle anmak istiyorum. Bilhassa çok saygı duyduğum, Şiirleri bana her zaman bir ışık kaynağı olan, Ümit Yaşar Oğuzcan'ı bir kere daha
huzurunuzda sevgiyle anıyorum.
Şiir insanın ruhundan, kalbinden taşarak yayılan sevgi selidir, içindeki sevgiyi ve güzellikleri herkesle paylaşmaktır. Kahırlarımda, coşkularımda, mutlu anlarımda ve akan gözyaşlarımda hep Şiir yazarım. Şiir benim için yaşamanın önemli anlamlarındandır, onsuz olamam.
Sanatın ve Sanatçının her zaman hayranı olmuşumdur, Sanat benim için ekmek ve su gibidir.
Bence Şiir okumak, insanların yüreğini biraz olsun hoplatıyorsa, gözlerini nemlendiriyorsa, burnunu sızlatıyorsa veya düşündürüyorsa o zaman Şiiri anladın ve hissettin demektir.
Neriman Taşçı
Yazdığı ve yayınladığı şiirlerden örnekler:
GURBET
Gurbetin acı gölü bak ki beni ne etti.
Yıktı harabe etti saçlarımı soldurdu.
Alımlığım yok oldu gözlerim hep den soldu.
Gel de gör halimi Anam.
Gençlik bir rüyaymış.
Ümitler hep hayalmiş.
Şu Gurbet çok acıymış.
Gözlerim yolda dalmış.
Gel de gör halim Anam.
Bir harabe yoksa kırık damlıyım?
Sararmış yaprak yoksa solmuş gül müyüm?
Meyhanelerde kalan yoksa bir sarhoş muyum?
Kuzusu yanında inleyen bir zavallı kuş muyum?
Gel de gör halim Anam.
Acılar kaynağıyım dertliler deryasıyım.
Üzüntüler tasıyım.
Gel de gör halim Anam.
Yalnızlık kimsesizlik içim hep yara doldu.
Gözümden akan yaşlar bana arkadaş oldu.
Gurbetin acıları içime hep den doldu.
Gel de gör halim Anam.
20.04.1973
Yıktı harabe etti saçlarımı soldurdu.
Alımlığım yok oldu gözlerim hep den soldu.
Gel de gör halimi Anam.
Gençlik bir rüyaymış.
Ümitler hep hayalmiş.
Şu Gurbet çok acıymış.
Gözlerim yolda dalmış.
Gel de gör halim Anam.
Bir harabe yoksa kırık damlıyım?
Sararmış yaprak yoksa solmuş gül müyüm?
Meyhanelerde kalan yoksa bir sarhoş muyum?
Kuzusu yanında inleyen bir zavallı kuş muyum?
Gel de gör halim Anam.
Acılar kaynağıyım dertliler deryasıyım.
Üzüntüler tasıyım.
Gel de gör halim Anam.
Yalnızlık kimsesizlik içim hep yara doldu.
Gözümden akan yaşlar bana arkadaş oldu.
Gurbetin acıları içime hep den doldu.
Gel de gör halim Anam.
20.04.1973
HASRET GEMİSİ
Hasret gemisindeyim
Gidiyorum ağır ağır
Hasreti düşünüyorum
Gözlerim nemli
Neden hep hasretler benim oluyor
Anlamıyorum
Düşünüyorum bir an
Bütün güzelliklere sımsıcak sevgilere
Candan dostluklara güzel sözlere
İnan hasretim hasret
Evet ...
Hasret gemisindeyim gidiyorum
Taa uzaklara
Sevgiliyi aramaya
Hasretim sevgilim
Güzel yüzüne hasretim sevgilinin
Bir tek sözüne
Hasretim sevgilinin sımsıcak öpüşüne
Ve hasret gemisindeyim
Gidiyorum ağır ağır
Taa uzaklara
Hasreti aramaya
16.03.2001
Gidiyorum ağır ağır
Hasreti düşünüyorum
Gözlerim nemli
Neden hep hasretler benim oluyor
Anlamıyorum
Düşünüyorum bir an
Bütün güzelliklere sımsıcak sevgilere
Candan dostluklara güzel sözlere
İnan hasretim hasret
Evet ...
Hasret gemisindeyim gidiyorum
Taa uzaklara
Sevgiliyi aramaya
Hasretim sevgilim
Güzel yüzüne hasretim sevgilinin
Bir tek sözüne
Hasretim sevgilinin sımsıcak öpüşüne
Ve hasret gemisindeyim
Gidiyorum ağır ağır
Taa uzaklara
Hasreti aramaya
16.03.2001
HÜZÜNLÜ RÜZGARLAR
Sanki bir daha açmayacak çiçekler
Ötmeyecek mi bir daha kuşlar
Geliyor artık sonbahar
Esecek hüzünlü rüzgarlar
Sanki bu açan son gül son çiçek
Belki esecek birazdan
Hüzünlü rüzgarlar
Alıp uçuracak yaprakları
Bu ne acı bu ne hüzünlü rüzgar
Yoksa bir daha açmayacak mı güller çiçekler
Yoksa sevmeyecek mi sevenler
Gülmeyecek mi acaba bir daha yüzler
Bahçelerde açmayacak mı
Mis gibi tomurcuklar
Kokladığım güzelim güller
Kokmayacak mı bir daha yoksa
Bak artık geliyor sonbahar
Esiyor bak hüzünlü rüzgarlar
Uçuşan yapraklara bakıp
Gözlerim buğulanıyor
Ve karşıma yine o
Güzelim gençliğim geliyor
Bakıyorum camdan
Gene esiyor hüzünlü rüzgarlar
18.09.1997
Sanki bir daha açmayacak çiçekler
Ötmeyecek mi bir daha kuşlar
Geliyor artık sonbahar
Esecek hüzünlü rüzgarlar
Sanki bu açan son gül son çiçek
Belki esecek birazdan
Hüzünlü rüzgarlar
Alıp uçuracak yaprakları
Bu ne acı bu ne hüzünlü rüzgar
Yoksa bir daha açmayacak mı güller çiçekler
Yoksa sevmeyecek mi sevenler
Gülmeyecek mi acaba bir daha yüzler
Bahçelerde açmayacak mı
Mis gibi tomurcuklar
Kokladığım güzelim güller
Kokmayacak mı bir daha yoksa
Bak artık geliyor sonbahar
Esiyor bak hüzünlü rüzgarlar
Uçuşan yapraklara bakıp
Gözlerim buğulanıyor
Ve karşıma yine o
Güzelim gençliğim geliyor
Bakıyorum camdan
Gene esiyor hüzünlü rüzgarlar
18.09.1997
Neriman Taşcı’nın diğer şiirlerini görmek için facebook daki sayfasını ziyaret edebilirsiniz.
Güncelleme Tarihi: 16 Ocak 2011, 00:01
Gönülden kopan duyğuların şelale olup hayata döküldüğü şiir dünyasında umutların, umutsuzlukların bir kalemde hayatın keşmekeşi içinde nasıl kaybolduğunu ancak gerçek şiir ve edebiyat sevgisi ve bilgisi olanlar anlar, ruhun güzelliklerden mahrum insanların, kalplerindeki nasırlaşmış duygulari ile ancak etrafa nefret ve kin sunabilirler.