Love story çalmalı uzakta,

Gözlerine bakmalıyım,

Teninin sıcaklığını hissetmeliyim,

Kollarında dans ederken,

Dudaklarım dudaklarının sıcaklığında erimeli.

Gün bitiminde bana gelmelisin,

Elinde bir demet çiçekle,

Özlemle bakmalısın bana

Gözlerim gözlerinin karanlığında kaybolmalı.

Adının bilmediğimiz ıssız bir adada,

Adını bilmediğimiz bitkilerden

Yapılmış bir kulübemiz olmalı,

Adını bilmediğimiz çiçeklerden başıma taç örmelisin

Adını bilmediğimiz bir yaprakta,

Senin tuttuğun balığı pişirmeliyim

Güneş son ışıklarını gönderirken okyanusa,

Maviliklere birlikte dalmalıyız.

Karlı bir dağda yürümeliyiz el ele,

Bir kardelen görmeliyiz başını kardan uzatmış,

Kardan adam yapıp, kartopu oynamalıyız,

Kar doldurmalısın ağzıma,

Moraran dudaklarımı öpmelisin.

Postacı bir gün kapıyı çalmalı,

Adı bilinmeyen birinden bir mektup getirmeli,

Adının yalnız ben bilmeliyim,

Yazdığı aşk sözlerini yalnız ben okumalıyım.

Bir sır gibi saklamalıyım adını

Mutluluğumu, mutsuzluğumu tek başıma yaşamalıyım.

Gece yarısı uyanmalıyım ansızın,

Hiç yatmadığın yastıkta saçının telini,

Yatakta sıcaklığını aramalıyım.

Sonra senin hayalin girmeli odama,

Ellerini uzatıp “Gel sevgilim!” demelisin.

Tren düdüğü duymalıyım bir akşam üstü,

Bilmeliyim o trenin seni bana getireceğini,

Sevinçle koşmalıyım kasımpatı, ortanca dolu balkona,

Uzaktan bana el salladığını görmeliyim,

Sonra kapıyı açıp sana sarılmalı,

İçine girip kaybolmalıyım.

Gün gelip yüzüm kırışıp belim büküldüğünde,

Buruşuk ellerimi tutup öpmeli,

“Sen dünyanın en güzel kadınısın!” demelisin,

Gözlerimi sonsuzluğa kapattığımda,

Veda öpücüğünü sen kondurmalısın dudaklarıma.

Ayşe ÖZ