KENDİMİ SENİNLE KONUŞURKEN BULUYORUM

En çok da sabahları, hani uyanırsın da,

Uykuya kanamazsın, biraz daha uyumak istersin,

“Sana sarılıp biraz daha uyuyayım canım,”

Deyip kendime sarılıyorum.

Gün boyu çalışıp yoruluyorum,

“Bir bardak çayı hak ettim,” diyorum kendime,

Bahçedeki masaya örtü seriyorum,

Vazo yok, olsun bardağa koyuyorum kır çiçeklerini,

Tam kıvamında demlenmiş çayımı yudumlarken,

“Sen de ister misin?” diyorum.

Bir sigara yakıp üflüyorum dumanını gökyüzüne,

“Sigara içme sağlığın bozulacak,” diyorsun,

“Özlemine başka türlü katlanılmaz,” diyorum,

Susuyorsun!

Çok bunalınca kendimi sahile atıyorum

Dalgaların sesi çocukların neşeli çığlıklarına karışıyor,

Bir köpek koşarak denize atlıyor,

Dalgalarla oynaşıp havlıyor,

Yüzüme bir gülümseme yayılıyor,

“Gülmek sana çok yakışıyor,” diyorsun.

Bir fırının önünden geçiyorum,

Mis gibi kokuları içime çekiyorum,

İki simit alıp, birinin ucundan ısırıyorum,

“Senin için de aldım, özlemişsindir diyorum,”

“En çok seni özledim” diyorsun.  (13.04. 2021 AKYAKA)

AYŞE ÖZ