Artık yazma zamanı. Zaten yıllardır yazıyorum, bazen bir köy duvarına, bazen bir dergiye, bazen bir suya, bazen toprağa yazdım. Yazdım ancak, kıyısından ucundan- bucundan yazdım. Bazılarına kıyısından, köşesinden yazdıklarım bile dokundu. Bizim yazdıklarımız soysuzu, hırsızı rahatsız ederken, soyluyu ve köylüyü rahatlattı. Namussuzları endişelendirirken, namuslulara rehber oldu.
Evet artık kendimi çok iyi ve çok özgür hissediyorum. Çünkü yıllardır çalıştığım mesleğimden ayrılıyorum. 1979 yılında başladığım kutsal mesleğime (öğretmenliğime) veda ediyorum. Geride bıraktığım yıllar içinde acı tatlı anılarım oldu. Maraş’ta, göreve başladığım zaman Maraş’ın kundaklanıp yakıldığını gördüm, insanların bir birine boğazlatıldığı alevi sunni kavgasının tanığı oldum.
Kars'ta pitiyi, Sivas'ta kışı, İstanbul da depremi, Pamukova da emekliliğimi gördüm. Dile kolay tam 32 yıl geçti şimdi ise gönül rahatlığı ile yeni bir dünyaya doğru yelken alırken yazılarıma daha rahat ve özgürce devam edeceğime inanıyorum.
Kendime önsöz gibi giriş yazısı yazdıktan sonra Şair: Hüseyin Haydar'ın yeni şiirini sizlerle paylaşmak istiyorum. Nazım Hikmet ten sonra gözünü budaktan sakınmadan yazan bir şair olarak gördüğüm ve beğendiğim. Hüseyin Haydar bu günlerde gündemi oluşturan oy verme işi üzerine yazmış.
İşte Hüseyin Haydar’ın o şiiri:
Celladına oy ver
Celladına oy ver! Celladına oy ver!
Durma, celladına oyunu ver,
Harami koyunu gibi soyuluver.
Celladına oy ver! Celladına oy ver!
Celladına toyunu ver, köyünü ver,
Üç kulaç patiskaya soyunu ver.
Celladının azığını ye, kazığına sarıl.
Gözlerini kapat, kendini celladına bırak,
Celladının ayaklarının altına yat.
Celladının masallarıyla uyu,
Kanallarını iç, radyolarını yut,
Cenazeni, celladının gazetesine sar.
Celladının baltasını bile, urganını yağla,
Kendi idamını, kendin onayla,
Seni vuran kurşunu, namluya sen sür.
Bir mangal kömüre Zonguldağı ver,
Bir dal sigaraya Muş Ovasını dür.
Celladından sadaka al, celladına sadık ol.
Bir çekyata muhabbetini ver,
Haydi, elli kontöre sırrını, sohbetini ver,
Antep kebabına, Gaziantep’i ver.
Celladının adını yollara, okullara yaz,
Senin celladın cihana sığmaz,
Celladının heykelini meydanlara dikiver.
Celladın senin oğlunu, senin için astı,
Nice yiğidi vurdu, nicesini savurdu,
Senin için Sivas’ı yaktı, Çorum’u bastı.
Celladının anayasasına eveti çak,
Adaleti celladının çengeline tak,
Kendi ayaklarını, kendi ellerinle bağla.
Başka nasıl anlatayım seni sana,
Celladını sen yaptın cellat, insana,
Celladın canveriyor ey gafil, anlasana!
Celladın can veriyor, uzanıp alsana!
Hüseyin Haydar
Mustafa Kemal Atatürk için şöyle başlıyordu bir şair;
"SİZ BENİ ANLAYAMADINIZ VE ANLAYAMAYACAKSINIZ DA YILLARCA"
Sen DOST, Sen MEHMET YAVUZ Ne atatürkü anlayabildiniz, ne bu memleketi ne bu memleketimin insanlarını nede bu memleketin dertlerini.